Misje święte to wyjątkowe rekolekcje, które w każdej parafii powinny odbywać się średnio co dziesięć lat. Przy Kruczej przeżywaliśmy je w dniach od 1 do 6 września. Nauki o Eucharystii wygłosił o. Zbigniew Ptak, paulin z Jasnej Góry.
Zaczęliśmy godzinkami o Niepokalanym Poczęciu Najświętszej Maryi Panny. Pierwszego dnia rekolekcjonista wprowadził słuchaczy w temat całych misji. Przywołał smutną statystykę, która głosi, że aż 93% ludzi ochrzczonych tak naprawdę niewiele wie o mszy świętej. Zapowiedział, że celem rekolekcji będzie więc poznanie Eucharystii i zachwycenie się nią, ponieważ jest największą miłością Boga do człowieka. O godzinie 18:00 wspólnie modlono się na różańcu, co czyniono przez całe rekolekcje. Pierwszy dzień misji, tak jak wszystkie inne, zakończył się apelem jasnogórskim.
Poniedziałek był momentem przebłagania za grzechy parafii. O godzinie 7:30 rozpoczęły się specjalne modlitwy misyjne, które były stałą częścią programu. Podczas mszy odbyły się specjalne nabożeństwa, w czasie których przepraszaliśmy Boga za wszystkie nasze przewinienia. O. Zbigniew podkreślał tego dnia, że cała Eucharystia ma charakter miłosny. Mówił także o znaku Krzyża. Przypomniał, że ma on moc egzorcyzmowania. Ubolewał, że wielu wykonuje go niedbale i poprzez rozbudowane porównania zachęcił do czynienia go z większą czcią. O godzinie 20:00 rozpoczęła się adoracja Najświętszego Sakramentu, która odbyła się też w każdym kolejnym dniu misji.
We wtorkowej Ewangelii Bóg zapraszał nas do zadziwienia się Jego Słowem. Nieprzypadkowo więc o. Zbigniew poruszył wtedy temat Liturgii Słowa. Przypomniał, że znaczenie tej części mszy świętej przywrócił sobór watykański II. Misjonarz podkreślał, że wyznanie wiary jest wejściem w komunię z całą Trójcą i Kościołem pielgrzymującym, chwalebnym i oczyszczającym się. Zaznaczył też, że właściwego rozważania Słowa Bożego powinniśmy się uczyć od Maryi. Trzeci dzień rekolekcji był czasem odnowienia przyrzeczeń chrzcielnych.
W środę pochylaliśmy się nad Liturgią Eucharystyczną. O. Zbigniew zwrócił uwagę, że zaczyna się ona nie od ofiarowania, jak często słyszymy, ale od przygotowania darów. W tym momencie jesteśmy zaproszeni do dołączenia całego naszego życia, bliskich i cierpiącego świata do chleba i wina, które pojawiają się na ołtarzu. Kolejny ważny moment to konsekracja, która jest największą tajemnicą świata. Misjonarz zachęcił, aby w momencie podniesienia kielicha zanurzać w Krwi Chrystusa osoby, które są daleko od Kościoła. Wskazał też na czas, w którym powinniśmy ofiarować Bogu Chrystusa – ma to miejsce podczas II modlitwy eucharystycznej. Podkreślił, że gdy to czynimy, sprawiamy Bogu największą przyjemność. Po homilii modliliśmy się litanią pokory.
Przedostatni dzień rekolekcji był bardzo radosny dla małżeństw w naszej parafii. Mężowie i żony mieli wtedy okazję na głębokie odnowienie swoich przyrzeczeń. Z kolei rozważania misjonarz poświęcił Komunii Świętej. Wskazał moment, w którym następuje sakramentalne zmartwychwstanie, a następnie opowiedział przypowieść o uczcie, którą porównał do Eucharystii – uczty ofiarnej. Później podzielił się kilkoma wskazówkami, jak lepiej przyjmować Jezusa do swojego serca. Podkreślił, że Chrystus jest w nas tak długo, jak my chcemy, żeby był.
W ostatni dzień misji świętych podczas Eucharystii o godzinie 12:00 chorzy przyjęli sakrament namaszczenia. Z kolei podczas wieczornej mszy uroczyście zakończyliśmy rekolekcje. W końcowej nauce o. Zbigniew przypominał, że krzyż, którym Bóg nam błogosławi, jest znakiem szczęścia. Zaznaczył też, że wraz z rozesłaniem rozpoczyna się msza naszego życia, którą możemy sprawować poprzez wykonywanie zwykłych czynności z miłości do Jezusa. Na zakończenie Eucharystii przedstawiciele parafian serdecznie podziękowali misjonarzowi za wygłoszone słowo. Następnie głos zabrał o. Piotr Cuber, proboszcz parafii, który po kolei złożył wyrazy wdzięczności na ręce wszystkich zaangażowanych w organizację rekolekcji. Później procesyjnie udaliśmy się pod nowy krzyż misyjny, który został uroczyście poświęcony. Na zakończenie o. Zbigniew pobłogosławił zgromadzonym.
Tekst: Zofia Di Feliciantonio
