Karol Boromeusz (wł. Carlo Borromeo), ur. 2 października 1538 na zamku w Aronie we Włoszech, zm. 3 listopada 1584 w Mediolanie.
Patron naszej parafii i klasztoru. Wspomnienie liturgiczne obchodzone jest 4 listopada.
Włoski kardynał, arcybiskup Mediolanu (1560-1584), święty Kościoła katolickiego, franciszkański tercjarz.
Umarł w opinii świętości. W 1602 papież Klemens VIII beatyfikował go, a Paweł V w 1610 kanonizował. Trzy lata później został wpisany do kalendarza świętych. Jego symbolem jest łacińskie słowo humilitas (pokora), umieszczone na tarczy rodu Boromeuszy.
W Polsce szczególnym miejscem jego kultu jest także parafia i kościół Dziesięciu Tysięcy Męczenników w Niepołomicach. Był patronem chrzcielnym Karola Wojtyły.
Święty Karolu wzbudź w naszych sercach pragnienie dobra, oddal egoizm, wyrwij z obojętności, rozwiej pesymizm, rozprosz znużenie. Odkryj przed nami obraz zła, które panuje w nas i naszych czasach i spraw, by stał się on bodźcem do pokuty, działania i miłosierdzia. Daj nam ufność, że świat może być zbawiony przez Chrystusa, nie przez kogokolwiek innego i że Kościół może nabrać nowej mocy dzięki sobie, nie dzięki innym. Spraw, byśmy zrozumiały prawdziwa reformę, taką, która miłuje, a nie nienawidzi, która śpieszy z pomocą, a nie krytykuje, która nie burzy, ale odnawia, która nie wynajduje nowości, ale dąży do rozwoju, która nie stoi w miejscu, ale idzie naprzód. Spraw, byśmy były zdolne realizować taka właśnie reformę, która dokonuje się w drodze do uświęcenia i rozświetlenia chrześcijańskiego życia, dla sprawiedliwości i pokoju wśród warstw społecznych, dla obrony pokornych i pocieszenia cierpiących. Amen.
Ojcze nasz… / Zdrowaś Maryjo… / Chwała Ojcu …
święty Karolu Boromeuszu, módl się za nami!
✢ ✢ ✢
Boże, Ojcze nasz, dałeś nam św. Karola jako patrona, abyśmy jak On, były ożywione duchem Kościoła i miłością do Niego. W naśladowaniu Świętego obdarz nas nieznużoną gorliwością dla zbawienia ludzi. Przykład Jego wielkiej miłości do ubogich i chorych, Jego samozaparcie, Jego wytrwała modlitwa i Jego życie w duchu Ewangelii niech będą nam pomocą w ciągłym rozwoju naszej służby dla Ciebie. Prosimy Cię o to przez Chrystusa Pana naszego. Amen.
Ojcze nasz… / Zdrowaś Maryjo… / Chwała Ojcu …
święty Karolu Boromeuszu, módl się za nami!
✢ ✢ ✢
Święty Karolu, przemożny Sługo Boga oraz Kościoła, błagamy Ciebie ! Wyjednaj nam u Boga moc miłosierdzia Jego i odpuszczenie grzechów. Wyproś umiłowanie pobożności, cierpliwości i bojaźni Bożej. Uproś nam przymnożenie wiary mocnej i stałej, nadziei niezłomnej, miłości najgorętszej wobec Boga i bliźniego. Jak za dni Twej ziemskiej posługi, tak i dziś dla nas bądź ochroną, pomocą we wszystkich potrzebach tak duszy i ciała. Osłaniaj Kościół nasz święty katolicki, kapłanów, a szczególnie maluczkich i chorych. Niech za Twoim wstawiennictwem wszechmogący i miłosierny Bóg, który cudami ciebie wsławić raczył, udzieli nam łaski ( …….. ) o jaką z ufnością się ku Niemu zwracamy.
Ojcze nasz… / Zdrowaś Maryjo… / Chwała Ojcu …
święty Karolu Boromeuszu, módl się za nami!
Kyrie elejson, Chryste elejson, Kyrie elejson.
Chryste usłysz nas, Chryste wysłuchaj nas.
Ojcze z nieba Boże, zmiłuj się nad nami.
Synu Odkupicielu świata Boże, zmiłuj się nad nami.
Duchu Święty Boże, zmiłuj się nad nami.
Święta Trójco jedyny Boże, zmiłuj się nad nami.
Święta Maryjo, módl się za nami.
Święty Karolu Boromeuszu,
Święty Karolu pobożnych rodziców pociecho,
Święty Karolu lilio niewinności, dobrymi obyczajami młodzież budujący,
Święty Karolu do grona kardynałów powołany,
Święty Karolu Kapłanie według Serca Jezusowego,
Święty Karolu do godności arcybiskupiej wywyższony,
Święty Karolu w winnicy Pańskiej gorliwy pracowniku,
Święty Karolu cichości i pokory wielki miłośniku,
Święty Karolu ojcze ubogich i zgłodniałych żywicielu,
Święty Karolu głosicielu strasznego sądu Bożego,
Święty Karolu rycerzu Chrystusa, mieczem słowa Bożego zbawienie dusz wojujący,
Święty Karolu ostrą pokutą zło zwyciężający,
Święty Karolu karności duchowej odnowicielu,
Święty Karolu zatwardziałych grzeszników z Bogiem jednający,
Święty Karolu opiekunie wdów i sierot,
Święty Karolu od zabójczego strzału przez matkę Bożą obroniony,
Święty Karolu w czasach doświadczeń, przyjemna Bogu ofiaro i pojednanie,
Święty Karolu cudowny lekarzu chorych i opuszczonych,
Święty Karolu obrońco i nasz patronie,
Święty Karolu łaskę bogobojnego życia i zbawienia, uproś nam u Boga.
Święty Karolu zatwardziałym grzesznikom łaskę nawrócenia,
Święty Karolu oswobodzenie od napaści nieprzyjaciół,
Święty Karolu pokój, jedność i miłość braterską w ojczyźnie naszej,
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, przepuść nam Panie.
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, wysłuchaj nas Panie.
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, zmiłuj się nad nami.
W. Módl się za nami święty Karolu Boromeuszu.
O. Abyśmy się stali godnymi obietnic Chrystusowych.
Módlmy się
Prosimy Cię, Panie Boże, racz otaczać Twój Kościół nieustanną opieką, a za przyczyną św. Karola Boromeusza, wyznawcy Twego i biskupa, który pasterską gorliwością chwały dostąpił, spraw żebyśmy za jego przykładem w Twej gorliwości nigdy nie ustawali.
Wszechmogący i miłosierny Boże, któryś błogosławionego Karola cudami wsławić raczył; daj abyśmy przez Jego zasługi dostąpili odpuszczenia wszystkich grzechów naszych w potrzebach skutecznej pomocy doznawali, od prześladowań nieprzyjaciół oswobodzeni zostali, a potem w chwale niebieskiej Ciebie, Boże, wspólnie z nim uwielbiać mogli. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.
Karol Boromeusz (wł. Carlo Borromeo), urodził się 2 października 1538 na zamku w Aronie we Włoszech. Był synem Gilberta i Małgorzaty Medici (siostry papieża Piusa IV). W wieku siedmiu lat został przeznaczony do stanu duchownego, otrzymał suknię klerycką od biskupa Lodi, kardynała Simonetta.
Dwa lata później zmarła jego matka. On sam początkowo uczył się w rodzinnym zamku, następnie od 1552 roku w Pawii studiował prawo kanoniczne i cywilne uwieńczone w 1559 roku doktoratem obojga praw. W wolnych chwilach polował, grał w szachy. Umiał grać na wiolonczeli, znał się na sztuce.
W roku 1559 papież Pius IV wezwał go razem z bratem Fryderykiem do Rzymu i mianował protonotariuszem apostolskim i referendarzem w sygnaturze. W 1560 otrzymał godność kardynała i został mianowany administratorem archidiecezji mediolańskiej z obowiązkiem pozostawania w Rzymie. Później otrzymał kolejne godności: kardynała-protektora Portugalii, Niderlandów (dzisiejsze Niderlandy i Belgia) i katolików szwajcarskich, archiprezbitera bazyliki Matki Boskiej Większej w Rzymie (Santa Maria Maggiore) oraz opiekuna wielu zakonów. Godności te wiązały się ze znacznymi dochodami (ok. 48 000 skudów), które Karol przeznaczał na cele dobroczynne.
W 1563 r. otrzymał święcenia kapłańskie oraz sakrę biskupią, a w 1565 został mianowany arcybiskupem Mediolanu.
Miał wielki wkład w pracach ostatniej fazy soboru trydenckiego (1545-1563) i dokładał starań, by jego postanowienia były realizowane w jego archidiecezji. Był członkiem Kongregacji Soboru, nadzorującej wprowadzanie reform posoborowych, od jej powołania do końca swojego życia. W Kurii Rzymskiej był drugą po papieżu osobą, nazywano go „okiem papieża”. Po śmierci wuja (1567) musiał opuścić Rzym.
Przeprowadził 13 synodów diecezjalnych i 5 prowincjalnych, by wprowadzić uchwały i reformy Soboru Trydenckiego. Gdy w 1582 r. przeprowadzano reformę Mszału Rzymskiego i brewiarza, postarał się aby w jego diecezji zachować od dawna stosowany ryt ambrozjański.
W 1564 otworzył w Mediolanie wyższe seminarium duchowne, a w kilku miejscowościach niższe – ich prowadzenie zlecił Oblatom św. Ambrożego. W 1567 r. przeprowadził osobiście ścisłą wizytację kanoniczną – jedną z pierwszych w Kościele po Soborze Trydenckim. Wspierał zakony, dla świeckich zakładał bractwa, szczególnie troszczył się o Bractwo Nauki Chrześcijańskiej, którego celem było nauczanie dzieci (było ono zaczątkiem nowożytnych katechetów); za jego życia takie bractwa istniały w każdej parafii archidiecezji mediolańskiej. Założył w Mediolanie szkołę wyższą filozofii i teologii, którą prowadzili Jezuici i osobne kolegium w Pawii dla uboższej młodzieży. Szkołę i kolegium w Mediolanie dla młodzieży szlacheckiej prowadzili Teatyni. Zakładał także szkoły żeńskie. Fundował sierocińce, przytułki dla bezdomnych i przytułki dla dziewcząt i kobiet.
W czasie kilkakrotnie wybuchającej w Mediolanie epidemii nakazywał otwierać spichlerze i rozdawać żywność ubogim. Osobiście spowiadał chorych i udzielał im sakramentów. Podczas epidemii ospy (1577) prowadził boso procesję pokutną ulicami miasta. Karol Boromeusz umartwiał się postami i noszeniem włosiennicy oraz długimi nocnymi modlitwami.
Przed śmiercią udał się na rekolekcje do sanktuarium Maryjnego w Varallo, gdzie zachorował na febrę i w drodze do Mediolanu zmarł około godziny 21, 3 listopada 1584 roku. Był gorliwym biskupem oddanym bez reszty dziełu reformy trydenckiej.
Przez kilkaset lat był sztandarowym wzorem nowego modelu biskupa czasów kontrreformacji.
