17 września 2024 w Zakonach Franciszkańskich był bardzo wyjątkowym dniem, obchodziliśmy bowiem 800. rocznicę otrzymania Stygmatów przez św. Franciszka z Asyżu.
Uroczystej Mszy św. o godz. 18:00 przewodniczył proboszcz parafii o. Piotr Cuber, a koncelebrowali o. Marek Augustyn z Rychwałdu i o. Mateusz Gliwa, wikariusz klasztoru.
Podczas homilii o. Piotr przypomniał wiernym, że św. Franciszek jest pierwszym znanym i potwierdzonym przez Kościół Stygmatykiem. Św. Franciszek w roku 1224, zaledwie dwa lata przed swoją śmiercią odbywał 40 dniowy post ku czci św. Michała Archanioła, który przeżywał na górze Alwerni. Wtedy Pan obdarzył św. Franciszka znakami swojej męki, czyli Stygmatami. Św. Franciszek jest jedynym stygmatykiem, którego Stygmaty nie zaniknęły po jego śmierci. To dzisiejsze święto zwraca naszą uwagę na krzyż, znak naszego zbawienia. Krzyż który towarzyszy nam od urodzenia aż do śmierci. W dzisiejszych czasach, krzyż jest często niewygodny, znika on ze ścian naszych domów, czasem jest noszony przez znanych ludzi tylko jako ozdoba.
Dzisiejsza Ewangelia mówi nam o krzyżu noszonym w sobie, o dźwiganiu go na własnych barkach. Uczeń Jezusa Chrystusa nie może iść przez życie nie niosąc krzyża. Nie ma chrześcijanina bez krzyża. Noszenie krzyża oznacza przyjmowanie w swoim życiu woli Bożej, nawet jeśli jest ona dla nas trudna. Krzyż to przede wszystkim znak zbawienia, tryumfu nad szatanem, grzechem, nad śmiercią.
Zwieńczeniem Eucharystii było nabożeństwo upamiętniające otrzymanie przez św. Franciszka Stygmatów. Temu nabożeństwu również przewodniczył o. Proboszcz, a wokół ołtarza zgromadzili się ojcowie i bracia z naszej wspólnoty klasztornej. Podczas nabożeństwa uczestniczyliśmy w liturgii słowa w której wysłuchaliśmy fragmentu z Listu św. Pawła Apostoła do Galatów, Z Mów o świętym naszym Franciszku św. Bonawentury i na stojąco wysłuchaliśmy Opisu stygmatyzacji św. Franciszka. Teksty te poprowadziły nas do Adoracji Krzyża, a po odmówieniu modlitwy franciszkańskiej przyjęliśmy błogosławieństwo relikwiami św. Franciszka.
O bardzo uroczysty charakter całej liturgii zadbała licznie zgromadzona nasza Liturgiczna Służba Ołtarza i parafialny chór Borromeo pod kierownictwem pani Irminy.
Tekst: Marta Kuriata
Fotografie: Gabriela Piniasz
