ZARYS HISTORII

„Rozkazuję wszystkim Braciom,
którzy obecnie są i będą w przyszłości,
wielbić zawsze, na wszystkich drogach życia,
wszystkimi sposobami i wszelkimi środkami
Bogarodzicę Dziewicę”.
(św. Franciszek z Asyżu, Testament)

Ten Franciszkowy Testament przez Braci i Zakon z radością został przyjęty – i jako dziedzictwo – z pokolenia na pokolenie był przekazywany: we wszystkie rejony świata, gdzie przebywali Franciszkanie, we wszystkich nowo powstających prowincjach zakonnych, kościołach i klasztorach. Dlatego, gdziekolwiek są kościoły franciszkańskie i klasztory, w których pracują duchowi synowie Świętego Ojca Franciszka, tam wszędzie jest czczona Matka Boża, tam są piękne obrazy i figury Matki Bożej znane pod różnymi nazwami, często słynące łaskami, zatwierdzone przez władze kościelne jako Sanktuaria Maryjne, a takie za pozwoleniem Stolicy Świętej koronowane koronami Papieskimi i oficjalnie uznawane za cudowne.

Kilka faktów z historii sanktuarium…

Powojenne prace remontowe przy świątyni pw. św. Karola Boromeusza franciszkanie rozpoczęli od odrestaurowania małej przykościelnej kapliczki, do której sprowadzono z Krakowa wizerunek Matki Bożej, zwanej Radosną. Po koniecznej konserwacji obraz został w 1963 r. intronizowany przez bpa. Pawła Latuska, sufragana wrocławskiego. Od tego czasu kult wizerunku Maryi – zwanej tutaj Łaskawą – kwitł i rozwijał się. Od 1988 r. obchodzono odpust ku czci Bożej Rodzicielki w jej wrocławskim obrazie.

Taki stan rzeczy skłonił franciszkanów do starań o ustanowienie w tym miejscu sanktuarium archidiecezjalnego. Proces ten, nad którym czuwał ówczesny gwardian i proboszcz o. Włodzimierz Pado zakończył się uzyskaniem aprobaty kardynała, metropolity wrocławskiego. Dekret ustanawiający Kaplicę Cudami Słynącego obrazu Matki Bożej Łaskawej sanktuarium ukazał się 3 maja 1993 r., a uroczyste jego ogłoszenie miało miejsce 8 czerwca tego samego roku, podczas wizytacji kanonicznej, przeprowadzonej przez kard. Henryka Gulbinowicza.

Kolejnym krokiem było podjęcie starań o koronację cudownego wizerunku. W maju 1994 r. watykańska Kongregacja Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów wydała dekret zezwalający na ten akt, a miesiąc później stosowne breve apostolskie.

Ceremonia koronacyjna odbyła się 11 września 1994 r. Dokonał jej kard. Antonio M. Javiere, prefekt wspomnianej wyżej kongregacji. Okolicznościowe kazanie wygłosił ówczesny przełożony prowincjalny o. Zdzisław Gogola. W uroczystości wzięli udział przedstawiciele Episkopaty Polski, przełożeni zakonów męskich i żeńskich. Liczni członkowie Rodziny Franciszkańskiej oraz rzesze wiernych.

D E K R E T
zezwalający na celebrowanie Mszy św. o Najświętszej Maryi Pannie

w Sanktuarium p.w. „MATKI BOŻEJ ŁASKAWEJ PATRONKI i OPIEKUNK MAŁŻEŃSTW i RODZIN” w kościele p.w. św. Karola Boromeusza we Wrocławiu

Przychylając się do prośby Ojca Proboszcza – Rektora Sanktuarium p.w. „MATKI BOŻEJ ŁASKAWEJ PATRONKI i OPIEKUNKI MAŁŻEŃSTW i RODZIN” w kościele pw. św. Karola Boromeusza we Wrocławiu, wyrażonej pismem z dnia 3 maja 1994 roku [L. dz. 69/94]

z e z w a l a m  niniejszym

na odprawianie w/w Sanktuarium MSZY ŚW. wotywnej o Najświętszej Maryi Pannie.

Zgodnie z normami liturgicznymi, określonymi w „Ogólnym Wprowadzeniu do Mszału Rzymskiego [n. 332], wspomniane Msze św. mogą być odprawiane codziennie, z wyjątkiem:

1. uroczystości,
2. niedziel Adwentu, Wielkiego Postu i Okresu Wielkanocnego,
3. Środy Popielcowej,
4. dni Wielkiego Tygodnia i dni Oktawy Wielkanocnej,
5. wspomnienia wszystkich wiernych zmarłych.

Henryk kardynał Gulbinowicz
Arcybiskup Metropolita Wrocławski

L. dz. 961/94
Wrocław, dnia 30-05.1994 r.